Pai

17 januari naar Pai

Gepakt en gezakt te voet naar het busstation dat niet zo ver van ons hotelletje lag. De Green bus zou om 9.15u klaar staan. Gezien de gebruikelijke chaotische situatie op het zanderige busterrein waren we zeker niet ongerust dat er nog geen bus voor Chiang Mai ( we moesten overstappen) te zien was. Op een bankje onder lappen gescheurde luifel wat keuvelen met en Brusselaar in zijn eentje op trip.

Daar kwam ze na een tijdje aangemanoeuvreerd want het was een grote propere bus en terrein was aan de kleine kant. De opstapprocedure die dan volgde was precies alsof we de vlieger op moesten: ticket met paspoortnummer, rugzakken groen gelabeld, zitplaatsen genummerd, wij werden nog even nageteld en daar gingen we ervandoor. De “Capten” stelde zich tweetalig voor, we waren meer dan gerust. Om 13.40 u draaien we Chiang Mai binnen, een ons niet onbekend station. Neen toch wel wachten tot 16.30u op minivan naar Pai. Cafeetje binnen om wat te werken, blog aanvullen, rondwandelen en een fotooke trekken van een herenkapsalon met duidelijke naam ( voor onze kapster Sabine). Het werd stilaan tijd om ons naar pier 11 te begeven. De 4 minivannekes stonden klaar. Bagage op het dak gebonden en wijle weg de stad uit. Naarmate de rit vorderde werd het parcour groener, kronkeliger en alsmaar mooier. Voorzichtig trok de driver het busje door de haarspeldbochten over de bergpas. Ja, de bergen kwamen eraan samen met de duisternis. In het donker reden we verder van de ene haarspeldbocht naar de andere. SSSSpannend! Om 20u gedropt in het bekende stadje Pai. Alle tuk tukkers hadden blijkbaar hun shift er al opzitten. En wij wisten echt niet welke kant op. Gezien er nog veel avondactiviteit was, dremmelde ik een presentabele bar binnen en vroeg aan de jonge, mooie barmadam uitleg over hotel: Pai Vintage Garden ( zijn wij ook ondertussen). Direct een telefoontje, ze kwamen ons in “ten minutes” oppikken. Rap Rene en de rugzakken erbij gehaald, een reuze pint Chang naar binnen gegoten ( dorst dat we hadden!!!) en de vriendelijke hotelmeneer met zijn zwarte big car nam ons mee. The Pai Vintage Resort. Hutjes met dit keer wel wat meer resort. We waren moe maar tevreden in ons bamboehutje.

Pai moest een rustpunt worden op onze tour. Niet dat we niets gedaan hebben maar vooral genoten van de onbeschrijfelijk mooie natuur die ons omringde. Scooter gehuurd en twee halve dagen rondgetoerd om al dat moois te bewonderen. De Pai Canyon, zeker gene Verdon maar een zanderig rotsformatie vanwaar je een mooi uitzicht hebt op de plaatselijke omgeving. Een waterval in het woud ( pisserke)  houten bamboebrugje over, blik werpen op de badende toeristen( weinig water in de poel) , de bike op en verder. De Memorial bridge over de River Pai, weer een Japanees verhaal, reden door dorpen met olifanten die maar met slurf bleven wiegelen om bananen van de toeristen af te luizen, het Chinese dorp met allemaal echte Chinesen!!!.  Precies een rode draad in onze reis, begon al in Peking. Toch Wont- ton hapje gegeten en iets gelijk smoutebollen. Hop  een kilometerke of twee stijl omhoog naar de View Point. Arme fietsers onderweg, hebben ze zeker niet geweten. Maar eens aangekomen super de moeite! Lang alle kanten heuvels, dalen vergezichten om ter t groenst. De stilte….Vermits we daar niet voor eeuwig konden blijven staan en onze lus zo goed als rond was, zakten we af naar onze hut. We waren zeker niet de enige gescooterden, het was gelijk  een mierenprocessie, oprijdende en terugkomende toeristenscooters met waggelende pothelmen op hun hoofd. Als we ze zagen afkomen dan wisten we dat wij op de goede weg waren.

 S’avonds heeft Pai andere attracties in zijn mars. De kleine straatjes worden omgetoverd tot marktjes met honderden kraampjes. Je kan er op de koppen lopen. Allemaal jongeren, twintigers, dertigers ( wij?) in de meest excentrieke uitstralingen en kleuren. Alle nationaliteiten. De hippies van nu. Plak je ergens neer en kijk, de meest leuke avondbezigheid. Pai was indertijd ontdekt als een geliefkoosde verblijfplaats voor de hippies ( onze tijd wel). Sindsdien is het ook door iedereen gekend en trekt het nog steeds een massa mensen aan. Vooral omwille van zijn ligging in die prachtige omgeving.

Twee dagen verbleven we daar. Het was een leuk, een letterlijk aangename verademing na al het stofferig stadsgewoel.