De brug over de River Kwai , Death Railway en Hellfirepas

De  spoorweg van 415 km waar elke trainbil voor een mensenleven telt.

Kort: 1942 tijdens de bezetting van Japan moest in de kortste tijd een bevoorradings-spoorlijn aangelegd worden tussen Birma en Thailand. De geallieerden hadden alle toevoerwegen afgesneden en een volledig embargo tegen Japan ingesteld. Begin punten: Bij de grens van Birma en voor Bangkok.  De aanleg ging in 2 richtingen om samen te komen op een bepaalde plaats.

Hiervoor werden Duizenden krijgsgevangenen (Japanners, Australiërs, Engelsen, Nederlanders, Thais) en lokale bevolking van hun overheerste gebieden ingezet. Een duivels plan dat 15000 geallieerden en 200000 locals de dood in jaagden door ziekte, uitputting, honger en mishandeling. Na 15 maanden spoorde de locomotief over de dodenspoorweg, de bruggen werden meermaals gebombardeerd en na amper 2 jaar moesten de Japanners zich overgeven. 

We bezochten de 2 grote begraafplaatsen,  tussen de  geschoren groene grasbodem kijk je stil naar de rijen eenvoudig platte kleine grijze grafstenen. Je leest de namen van de twintigjarigen die hun leven lieten voor de waanzin van een spoorweg. Want  je kent hun verhaal.

We keken naar de resterende miserabele foto’s in de 2 oorlogsmusea.

We namen de trein en reden de  death railway af over de beroemde brug over de Kwai rivier  en bezochten de Hellfire pas: bij de eindstop van de lijn (  het verdere stuk is door de Thaise regering afgebroken) ga je te voet door de vroegere spoorbedding verder. Je ziet de rotsformaties letterlijk opengereten om de trein erdoor te laten rijden. Met hamer en beitel, primitieve boomzagen, hakmessen en dynamiet werd er in snel tempo een weg gebaand, sporen gelegd, bruggen gebouwd:  zuivere waanzin. De Hellfire  pas is de hoogste en langste uitgehouwen  rotsformatie.

Over de brug rijden bracht een gevoel van emotie en bewondering naar boven. De rivier in al zijn pracht stroomt eronderdoor alsof er nooit iets is geweest. We genoten van de uitzonderlijke treinrit door het prachtige groene ,weelderige landschap. Maar tijdens de rit bleef de waas van het verleden langs de oevers van de Kwai meedrijven.

Dus vergeet de inhoud van de beroemde film die ook de brug beroemd maakte. Deze werd trouwens opgenomen in Sri Lanka en  of er liedjes gefloten werden op “de werf”,  is niet erg waarschijnlijk.