Chaotische en natte Chiang Mai

  8 januari tot 13 januari

Alle gidsen en internet informatie heb ik rot gelezen Deze Noordelijke stad wordt beschreven in alle grootsheid en glorie. Niet dat ze niets te bieden heeft maar toch…

Na een rit van 7 u draaiden we het busstation binnen. De hamvraag: waar ergens zitten we nu?? Niet oriënteerbaar. Rugzakken gehesen, wifi-cafeetje gezocht, we bleken niet dicht  bij huis te zitten. Tuk-tuk gemonsterd en zoals altijd: yes I know. Dat wil zeggen: ongeveer de richting uit. Over de rivier, de stad in alsmaar verder door het drukke verkeer, de druiligste wijken indraaiend, we kregen het al benauwd, hiervoor hadden we echt niet betaald. Bleek dat de kleine pezige driver het eigenlijk ook niet goed wist. Na vragen, rijden en vooral omzien, tussen de rommel daar stond de rode blok die ik van de booking.com foto herkende. Goede ontvangst en super accommodatie, gloednieuw, niks tekort!

Als we ons haastten ( alsof we het anders deden) dan konden we met de 6 –uur taxi tuktuk gratis naar de zondagavondmarkt. Dus 10 minuten. Alles in de kamer gedropt en wij weer weg. De eerste kennismaking met de drukte en de chaos in Chiang Mai. Alles is hier te doen in de “Old City,” ommuurd( niet zoveel meer van te zien) en omwaterd. 1-richtingsverkeer allround. Enfin gedropt aan het begin van de ons onbekende straat, weer  gedesoriënteerd, drongen we ons tussen de toeristische massa die slenterend veel interesse vertoonde voor de honderden prullaria kraampjes.

Eigenlijk waren we doodop , dorstig en hongerig. Wat liepen we hier dan toch te doen??? Zijstraat in, hapje gegeten ( mmm lekkere curry), de dorst gelest, met het gekende vervoermiddel deze keer met vrouwelijke driver ( al moest je wel goed kijken) naar  huis. Wat deed dat bedje weer deugd.

Volgende dag: What-dag = tempeldag. De drie met 2 sterren aangeduide tempels stonden op ons programma. De 97 anderen lieten we voorlopig met rust. We kregen van onze super vriendelijke hotelboy een stevig, blinkend stadsplannetje en na wat uitleg konden we vertrekken. We waren nog maar de hoek om of we liepen al verloren. Dus terug, andere kant uit en terug. Dat manneke had ons zowat in het oog en heeft ons dan op het goede pad gezet. Overstressd begonnen we aan onze tocht. Tussen auto’s, moto’s, tuk-tuks, de smerige uitlaatgassen, lawaai, drukte en volk… Dat scenario heeft zowat de ganse dag geduurd. Meer tijd versch…met op dat plan te kijken ermee draaien, straat in, straat uit . We waren echter niet alleen, op alle hoekjes zagen we koppels of groepjes op de stadsplannetjes turen wijzend naar links, naar rechts,  straatnaamborden maakten ons niet veel wijzer… Dat we kilometers afgelegd hebben die dag! Enfin we hebben tenslotte onze 3 Whats kunnen bezoeken ( maar 3!), de nodige boeddha’s bewonderd en op onze blote voeten kunnen lopen. Want alles moet goed bedekt blijven behalve de voeten.

Rene sleurde ook mijn nieuwe slodderbroek mee in zijn rugzakje. Dat hoopje broek was te lang volgens hem. Daar zat toch wel een rondborstig vrouwmens in een rommelig kraam achter een stikmachine. Broek bovengehaald, een dikke renévinger moest eraf. Ok om 4u klaar.

Na ons Whatbezoek, de broek. Die was op dat planneke niet terug te vinden. Alsof we ki-lo-me-ters rondgedoold hebben door die stad en nu al 5 uur, straks kraam toe, broek weg! Gelukkig hadden we een foto van de straatnaam. En daarmee zijn we tenslotte terug bij de broekmadam geraakt die, stikmachine en kraam opgeruimd, duidelijk op ons zat te wachten. We betaalden en plastiek zakske met verkorte broek verdween weer in rugzak.

We zijn te voet tot thuis geraakt, precies 2 gebrekkigen. Ons tubeke zalf heeft dienst gedaan die avond.

MAAR: we hadden zicht gekregen op het plan en de stratentstrategie.

Volgende dag: hemel neen, regen, gieten!!! Onze planning in de war! Geen” motobike”, geen tempelberg, wachten en lezen tot het efkes over was en wij met onze stadsplankennis en een dikke regenjas terug het drukke en overnatte Chiang Mai in. Elke stad zal dat wel hebben, zo een meer rommelige coté: overdekte markten waar je de meest onmogelijke en vooral onherkenbare dingen kan vinden, daarrond even rommelige onoverzichtelijke stegen met koopwaar die er al jaren lag en nog jaren zal moeten meegaan. Soffenwinkels met wel duizend rechtstaande balen sto in alle kleuren en tekeningen die je daarna terug vind in de winkels en stalletje onder vorm van grote tassen, schoenen, rokken…Zo dwaalden we die dag langs deze kant van de stad de duisternis in, de drukke bezigheden van eetkraampjes en verkopers bleef even intens verder gaan, regen of niet.

Derde dag: regen, niet te schatten. Onze bestelde scooterbike stond daar maar nat te worden dat kon nu echt niet. Gelaarsd en gespoord, waggelhelm op het hoofd kropen we op die motobike zodra er geen druppels meer neerdratsten. We hadden van de hotelboy een ander stadsplanneke gekregen verwonderd als hij was hoe het vorige precies in een muizennest had gestoken. Hop naar de attractie van de stad: de tempelberg, Doi Sutep. Het ging allemaal wel vlotjes tussen dat drukke stinkverkeer laverend, we begonnen aan de klim, zagen de wolkenslierten rond de top hangen en reden er tenslotte gewoon in. Regendruppels als resultaat. Eenmaal zover gaven we niet op. We stegen verder op de bochtig slingerende weg , langs beide kanten afgeboord door een jungleachtige toestand ( eindelijk een vleugje groen) en kwamen boven , precies Scherpenheuvel. 306 trappen op, het werd droger, volk met paraplu’s en plastieken doorzichtige wegwerp regenfrakses ,  sleurden zich samen met ons naar boven. Een gekleurd schouwspel waarbij de op -stok- selfieactiviteit voor heel wat oponthoud zorgde. Eenmaal boven kregen we een onder de wolken verscholen uitzicht van Chiang Mai. Om het tempelcomplex te betreden moesten de voeten bloot zijn. Dat was voor Rene ne teveel. Op mijne alleen al dat goudwerk gaan bewonderen, devote boeddhisten een allegaartje maar wel zeer indrukwekkend schouwspel met… natte voeten.

In een van de  kraampjes onderaan de trappen onze honger gestild met een superhete en lekkere chickennoedelsoep. Een opwarmertje op het juiste moment voor doorkleumde sukkels. Klaar, enthousiast weer de bike op en op ‘t gemakske aan de afdaling begonnen. Halverwege werd het weer droog.

Nu we toch in de buurt waren konden we de “ jungle tempel” toch niet laten liggen.  We vonden hem snel, verscholen in het woud. Genoten van de vochtige rust en de apparte  mysterieuze sfeer in de tunnelvormige tempel en zijn omgeving.

Het zat erop, we bolden terug de drukte van de stad door en naar huis . Doorweekt als ratten die uit een beek kwamen gekropen. Wat kan een warme douche dan deugd doen.  

Laatste dag Chain Mai. Droog! En zon! Rustdag. We konden het niet laten om met de 18u tuk tuk toch nog even de stad in te trekken om de  verlichte  zilveren pagode te bewonderen. Een kunst pareltje tussen de anderen. Hapje eten en pintje drinken. Het zat erop. Een tipje van de grote sluier werd opgelicht van  Chiang Mai en we zijn toch een beetje van haar beginnen houden.