To the beach

To the beach!   Ngwe saung en Chaungtha 7/2-13/2

Om zes uur in de morgen de taxi in, snelle rit door de nog vrije straten en lanen, langsheen de haven waar al intens gemanoeuvreer werd door het donkere mierenvolkje( slapen die wel?). Na een uur was het busstation in zicht. Tickets geregeld, seats 23 en 24 (!) en al wachtend het wriemelend mensen allegaartje afzien. Om tien na acht vertrok de Dream 32 bus. Zonder haast reden we Yangon uit langs de steeds minder comfortabel uitziende woningen, hutten met de nodige vuile rommel ernaast. Ze hadden hun bezigheden: stapels en rijen autobanden langs de weg, een manneke die er mee aan t foefelen is( reparatie??), dan weer rijen betonnen rioleringsbuizen van groot kaliber op gras weiden achter de bewonershutten, brommer reparatieplaatsen om ter t zwartst…dat alles komt voorbij als je door het busraamraam kijkt. Stilaan komt ook weer wat natuur en groen tevoorschijn en voor je t weet rij je gezapig langs de groene akkers. Even Pipistop in Pathein gekend voor het maken van prachtige parasols  ( handmade) en verder naar Ngwe shaun:palmbomen, strand en zee. Eerst nog even achter op de mototaxi, moest me weer goed vasthouden, rugzak trok alsmaar naar achter. Aangekomen aan het Hill Top Resort, zagen we het beiden direct veel hill en veel top maar weinig ressors. Voor ons een immense bouwwerf waar 3 grote graafmachines met veel lawaai aan het werk waren, stof, stof en nog eens stof Mergerie was er niks tegen. Chinese onderneming. We hebben dan ook tegen de eigenaar van ons verblijf gezegd dat dit echt niet kon, die was zeker niet verbaasd als we verkozen om een ander verblijf te zoeken. De “hutten” waren nu ook al  niet” DAT”: opgemaakte matras op de grond met klamboegordijn in een punt vertrekkende vanaf het rieten plafond. Geen kastje, stoel…wel veel gaten in de rieten muren. We maakten een deal met die  supervriendelijke( en ook knappe) gast, huurden een moto bij hem en vonden snel een ander Resort dat helemaal het tegenovergestelde bood, zelfs zwembad, mooie tuin versierd met oa Parasols van Pathein en met onze voeten in het strand. Het prijskaartje hing er ook wel aan…Het min punt: geen elektriciteit tussen 6 s’morgens en 6 s’avonds, beperkt internet. Beetje organiseren.

Na de middag, hoe kon het anders werd er een een bus kwetterende Chinezen gelost. Het batiment was blijkbaar in Chinese handen! De verse aankomers hadden  iets te vieren die avond, tafels rond het zwembad, muziek galmde uit grote boxen, dansjes, soort Polonaise. Wij met zes “witten” alles afzien vanachter ons telloor in de open eetzaal. Raar volkske die Chinezen. Selfietrekkers, alle poses, multi, multi…

Volgende morgen een Aziatisch ontbijtbuffet van hier tot ginder achter en op een hoekje wat toasten, met confituur en koffie. Je verstaat dat wel hé. De morgen  erop ( met nieuwe lading) van t’ zelfde. Curieus proefden we ook efkes van die noedels en zo, toen volgden de “ontbijt tikets” die we nooit hebben afgegeven. Alle chinezen weg, geen ontbijt meer, alles leeg. Dat dit niet goed kwam moet ik zeker niet vertellen. Ontbijt inbegrepen is wel degelijk inbegrepen. We hebben ze aan t’ werk gezet in de keuken, minstens toch een toastje met confituur  en een taske Nescafé hé?

We doolden door onze dagen  tussen wandelen over het witte brede strand, wat lezen en schrijven, met de moto naar t’ dorpje, foto’s trekken van de strandactiviteiten, leuke bezigheid, motobikes , kwats , paarden, dat alles reed  daar heen en weer voor onze neus met of zonder toeristen erop. Eten en slapen, allée  ferm de luie uitgehangen.

Toen moesten we van strand veranderen, naar Chaunta beach. Misverstandje in Yangon. Nog 2 nachten. Vermits we de lange busrit via Pathein er niet voor over hadden kozen we voor 2 mototaxi’s en de kortste  weg. Rugzakken tussen zadel en stuur deze keer en de kleine op de rug. Al de resorts, de restaurantjes, de avondbar…  voor de laatste keer reden we ze voorbij, ondertussen al een vertrouwd zicht. Dorpje door, achter de bocht begon het betonnen wegje dat ons bergop en af verder van de drukte meenam. Over de zandwegjes tussen de palmbomen door en plots zwenkte mijn “bikermanneke” naar rechts het hemelsbreed witte strand op, die met Rene volgde. We reden een gans stuk over de vloedlijn, de zee naast ons, warme wind in t gezicht. Supertof….de kortste weg... Terug den bos in, huttendorpje door en ineens geen weg meer, water voor ons Mensen wat een mooie plek was dat, ongerepte natuur, die mensen  in hun huttenwoningen, de immense waterplas verscholen tussen het omringende groene mangroves, wat vissers en lege bootjes. De “overzet” was al in aantocht met de vracht van de overkant. De schuit legde aan, plank ervoor, mannen, vrouwen, kinderen, hun pakkage stommelen eraf, moto’s als laatsten. Onze beurt over de loopplank in omgekeerde zin. Ferm in onze nopjes tussen de locale mensen genoten we van de korte vaart en plaatsgenomen achter op ons voertuig zetten we de “reis” verder. Die gasten kenden wel degelijk elk paadje. Het was laagtij, de boomwortels lagen bloot en de zwarte aarde blonk van het nat. Tweede stop, eerst ferryman betalen, bootje lag al te wachten, niet aan de kant deze keer gezien het tij maar een goei honderd meter verder. Schoenen aan de rugzak gebonden en met al onze bagage door het water tot bij de boot. De motos reden stillekens tot daar. De tweede overtocht was al even idyllisch mooi. Er volgde weer een strandrit die bracht ons tot bij de laatste ferry. Een grotere boot, een kleurrijk volkje stapten met veel getater en vol ijver van de gemeerde boot af. De overzijde was Chaunta, over de beach naar ons hotel. We genoten de ziel uit ons lijf  tijdens die twee uur durende rit en onze chauffeurs glunderden honderduit om onze reacties, ze hebben dat goed gedaan en goede instructies gegeven! Wat ben je dan blij dit nog te kunnen de dag voor je 64 wordt!

De verjaardag rustig doorgebracht op t strand en wat rondbrommeren ( geen fiets zoals voorzien!) van de ene naar de andere kant, er een bierke op gedronken, voeten int zand, zelfs spetterend strand vuurwerk was  van de partij! Voor mij?Hoe waren ze dit te weten gekomen, toeval of Rene?